Ik mis je

Er zwerven letters onder mijn vingers
die mooie woorden kunnen maken
zinnen zouden moeten kunnen rijgen
en dan zeggen wat ik wil
Maar ik mis je
Er komen geen mooie woorden
zelfs geen hakkelende pogingen
met goed gevonden wendingen
Want ik mis je
Even moet ik wennen aan de stilte om me heen
hoe enkel mijn ademhaling de kamer vult
er geen onwillekeurige hand is, die even vaststelt dat we samen zijn
geen plagerige zoen wanneer het eigenlijk niet kan
Zelfs dat wat ik wel missen kan mis ik
Tot straks is niet tot morgen maar tot dan
Gelukkig mag ik je missen en kom je altijd weer terug